درس خارج فقه مقارن استاد حسینی قزوینی
|
بسم الله الرحمن الرحيم |
|
بحث در رابطه با این بود که آقایان اهل سنت ادعا کردهاند بحث جواز و حلیت متعه، نسخ شده است. در رابطه با ردّ قول به نسخ، مطالبی را عرض کردیم. توجيه ابن قيّم آقای ابن قیّم جوزیه ـ شاگرد إبنتيميه ـ تلاش کرده تا بین روایات متعارض، وجه جمعی را درست کند و گفته است: «فإن قيل: فما تصنعون بما رواه مسلم في صحيحه عن جابر بن عبد اللّه قال: كنّا نستمتع بالقبضة من التمر و الدقيق الأيام على عهد رسول اللّه صلَّى الله عليه و سلَّم و أبي بكر حتّى نهى عنها عمر في شأن عمرو بن حريث و فيما ثبت عن عمر أنّه قال: متعتان كانتا على عهد رسول اللّه صلَّى الله عليه و سلَّم أنا أنهى عنهما: متعة النساء و متعة الحجّ : از طرفی جابر میگوید: ما در زمان رسول الله (صلى الله عليه و سلم) و ابوبکر، با یک مشت خرما و آرد، متعه میکردیم. تا اینکه در ماجرای عمرو بن حریث، عمر، متعه را حرام کرد و از طرفی از عمر روایت شده که میگوید: دو متعه در زمان رسول الله (صلى الله عليه و سلم) بود و من آن دو را نهی میکنم: متعه زنان و متعه حج» این روایت، معارض با روایاتی است که زمان تحریم را معین کردهاند. از طرفی میگویند متعه در زمان رسول اکرم (صلى الله عليه و آله و سلم) تحریم شد و از طرفی در این دو روایت فوق، میگویند متعه در زمان رسول اکرم (صلى الله عليه و آله و سلم) حلال بود و عمر [در زمان خلافت خود] از آن نهی کرد |